สำหรับเรื่องเยซูแห่งนาซาเร็ธนั้น ข้าไม่คิดเชื่อทั้งพวกโรมและพวกยิว ทั้งยังไม่คิดเชื่อบรรดาศิษย์ที่ประกาศตนว่าเป็นพยานถึงเขาด้วย

          การที่พวกโรมจับเขาฆ่านั้น ย่อมเป็นความผิดมหันต์อยู่ อีกพวกกาลิลีที่ตั้งเขาเป็นพระเจ้า ก็ถือเป็นการเข้าใจผิดเช่นกัน

          เยซูมีหัวจิตหัวใจเหมือนมนุษย์เราท่านนี่แหละ

          ข้าเคยท่องไปทั่วเจ็บคาบสมุทร  ติดต่อกับราชาและเจ้าชาย  ค้าขายกับคนขี้ฉ้อและคนร้อยเล่ห์ในตลาดแถบหัวเมืองห่างไกล แต่ข้าไม่เคยเห็นใครเข้าใจพ่อค้าอย่างที่เขาเข้าใจเลย ข้าเคยได้ยินเขาเล่านิทานเป รียบเทียบให้ฟังดังนี้  :

          “มีพ่อค้าคนหนึ่ง ทิ้งบ้านเรือนเดินทางไปเมืองไกล เขามีคนใช้อยู่สองคน จึงแบ่งทองให้คนละกำมือ แล้วกล่าว ‘ข้าจะไปต่างเมือง พวกเอ็งจงเอาเงินนี่ไปทำกินและกอบกำผลพวงของมันเถอะ จงแปลงมันให้เกิดผล และแสดงให้ข้าเห็นว่า เอ็งซื่อสัตย์ทั้งการรับและการให้’ ”

      “จากนั้นหนึ่งปีให้หลัง พ่อค้าก็กลับมา

    “เขาเรียกคนใช้ทั้งสองเข้ามา ถามถึงทองที่ให้ไปทำประโยชน์

          “คนแรกบอกพ่อค้า ‘ดูเถอะครับนาย! ข้าซื้อ ข้าขาย และข้าก็ได้รับส่วนแบ่ง’

          “พ่อค้าจึงบอกเขา ‘ส่วนแบ่งนี้เป็นของเอ็ง เพราะเอ็งเป็นคนดี ข้าจึงไว้วางใจเอ็ง และเอ็งก็วางใจตัวเอง’

          “จากนั้นคนใช้อีกคนก็เข้ามา กล่าวแก่พ่อค้า ‘นายครับ ข้ากลัวเงินของนายจะสูญไป ข้าเลยไม่ซื้อ ไม่ขาย และนี่ครับ เงินนายยังอยู่ครบในกระเป๋านี่’

          “พ่อค้าเก็บทองนั้นมา แล้วเอ่ยขึ้น ‘เอ็งนี่ช่างขลาดเขลา เหลือเกิน ค้าขายแล้วขาดทุน ก็ยังดี1กว่าไม่ทำอะไรเลยไม่ใช่หรือ ลมย่อม ตีเมล็ดลูกไม้ให้กระจายไป และรอคอยผลของมัน พ่อค้าก็เป็นอย่างนั้นแหละ นับแต่นี้เอ็งไปรับใช้คนอื่นเถอะ ไม่ใช่ข้า’”

          เยซูกล่าวดังนี้ ทั้งที่เขาไม่ได้เป็นพ่อค้า เขาเผยโฉมหน้าลึกลับของการค้าออกมาอย่างหมดเปลือกทีเดียว

          ยิ่งกว่านั้น นิทานของเขายังพาใจข้าล่องลอยไปไกลยิ่งกว่าดินแดนที่ข้าเคยไปถึง บางทีข้าก็รู้สึกว่ามันอยู่ใกล้กว่าเรือนข้าและกองสินค้าของข้าเสียอีก

          ที่แน่ ๆ  คือ หนุ่มนาซาเร็ธคนนี้หาใช่พระเจ้าไม่ จึงนับเป็นเรื่องน่าเศร้าที่ลูกศิษย์ของเขาคิดว่าพระเจ้าเป็นเพียงปราชญ์ธรรมดาคนหนึ่ง