ปู่ข้าที่เคยเป็นหมอความบอกกับข้า “จงเชื่อแต่ความจริงที่ปรากฏแจ้งต่อหน้าเอ็งแล้วเท่านั้น”
และเมื่อพระเยซูเรียกข้า ข้าก็ติดตามแต่เขา เพราะคำสั่งของเขาอยู่เหนือกว่าอำเภอใจของข้ามากนัก แต่ข้าก็ยังจดจำคำของปู่ได้ไม่ลืม
เมื่อพระเยซูพูด ทุกคนก็เอนอ่อนไปคล้ายต้องลม ส่วนข้าฟังแล้ว ไม่รู้สึกยินดียินร้ายอะไรนัก แต่ถึงอย่างไรข้าก็รักเขามากที่เดียว
สามปีต่อมาเขาก็จากเราไป กลุ่มเราต้องแยกย้ายกันไปป่าวประกาศถึงเรื่องของเขา เป็นพยานของเขาต่อหน้าคนทุก ชาติทุกภาษา
ตอนนั้นใคร ๆ เขาเรียกข้าว่า โทมัส คนขี้สงสัย เงาของปู่ยังคงโอบคลุมอยู่รอบกายข้า และข้าก็ยังเชื่อแต่สิ่งที่ได้เผยต่อหน้าข้าแล้วเท่านั้น
ข้าต้องวางมือลงบนบาดแผลของตน และได้เลือดติดออกมาเสียก่อน ข้าจึงจะเชื่อในความเจ็บปวดนั้น
ชายที่มีรัก แต่ยังคิดสงสัยใคร่ครวญ ก็ไม่ต่างอะไรกับทาส บนเรือพาย ที่หลับคาใบพาย ฝันถึงอิสรภาพของตน กระทั่งแส้ของเจ้านายต้องมาปลุกเขาให้ตื่น
ข้าคือทาสคนนั้น ข้าฝันถึงอิสรภาพ แต่ความหลับของปู่ยังกดทับอยู่บนตัวข้า หนังหนาของข้าต้องการรอยเฆี่ยนตีอยู่ทุกวี่วัน
เมื่ออยู่ต่อหน้าชายชาวนาซาเร็ธคนนั้น ข้าหลับตาลง และมองเห็นมือข้าถูกมัดไว้กับใบพาย
ความสงสัยคือความเจ็บปวดชนิดหนึ่ง มันโดดเดี่ยวเกินไป จนไม่รับรู้ว่าความเชื่อมั่นคือพี่น้องฝาแฝดของมัน
ความสงสัยคือเด็กหลงที่เหลวไหลและไร้สุข และแม้มารดาที่ให้กำเนิดมันจะมาพบเข้า อุ้มมันไว้ในอก มันก็จะดึงดันขัดขืนด้วยความกลัวและไม่ไว้ใจ
ความสงสัยไม่มีวันรู้จักความเชื่อ จนกว่าบาดแผลของมันจะถูกเยียวยาให้หายดีเสียก่อน
ข้าเคยสงสัยในตัวพระเยซู จนกระทั่งเขาปรากฏตัวให้ข้าเห็น ให้ข้าแยงนิ้วเข้าไปในบาดแผลของเขา
จากนั้นข้าจึงเชื่ออย่างสิ้นสุดจิตใจ ข้าทิ้งอดีตของข้าและอดีตของปู่ของปู่ไว้เบื้องหลัง
คนตายที่อยู่ในตัวข้ามันฝังตัวเองไปแล้ว ส่วนคนเป็นที่อยู่ในตัวข้านั้น ตอนนี้ก็มีชีวิตอยู่เพื่อกษัตริย์ที่ได้รับเจิม มีลมหายใจอยู่เพื่อผู้เป็นบุตรแห่งมนุษย์เท่านั้น
วันนั้นคนเป็นที่อยู่ในตัวข้าบอกข้าว่า ข้าต้องออกไปและประกาศถึงเรื่องของชายคนนี้ท่ามกลางคนเปอร์เซียและชาวฮินดู
ข้าจะไป นับแต่วันนี้จนวันสุดท้าย นับแต่เช้าจรดค่ำ ข้ายังเห็นพระเจ้าของข้าประทับอยู่ในความสุกใส และข้าได้ยินเสียงพระองค์กล่าวกับข้า
โทมัส
◀️ นาอามานแห่งเกซารา สหายของสเตเฟน
เอลมาดาม นักตรรกวิทยา ▶️
