จงขึ้นเพลงพิณเถอะ และฉันจะร้องเพลง

     จงดีดเส้นสายทั้งสีเงินและสีทอง

     เพราะฉันจะร้องเพลงถึงชายผู้กล้าหาญ

     ต่อกรกับมังกรร้ายแห่งหุบเหว

     และส่งสายตาแสนสงสาร

     ไปยังมังกรที่ด่าวดิ้นสิ้นแล้วนั่น

     จงขึ้นเพลงพิณเถอะ และร่วมร้องกับฉัน

     ถึงต้นโอ๊กตระหง่านง้ำ

     ถึงชายผู้ใจกว้างดังฟ้าและเอื้ออาทรดังมหานที

     ผู้จุมพิตริมฝีปากผากเย็นของความตาย

     และยังยืนหยัดอยู่ได้เหนือโอษฐ์อ้าแห่งชีวิต

     ขึ้นเพลงพิณเถอะ และร่วมร้องด้วยกัน

     ถึงนายพรานหาญกล้าแห่งหุบเขา

     ผู้เล็งธนุไปยังสัตว์ร้าย พุ่งศรออกไปเร็วเร่ง

     และนำเขาเขี้ยวเงี้ยวงา

     มายังที่ราบ

     ขึ้นเพลงพิณเถอะ แล้วร่วมร้องกับฉัน

     ถึงมานพน้อยกล้าหาญ ผู้กำชัยเหนือหัวเมืองตามหุบเขา

     บ้านเมืองบนพื้นราบจะดิ้นพล่านดุจงูร้ายบนพื้นทราย

     เขาไม่คิดถือสากับลูกสมุนชั้นปลายแถว แต่จะจัดการกับจ้าวพ่อ

     ผู้กินเนื้อและดื่มเลือดของเราอย่างตะกละตะกราม

     เขาเป็นเฉกเช่นอินทรีสีทอง

     ที่จะต่อสู้กับอินทรีด้วยกันเท่านั้น

     เพราะปีกของเขากว้างและน่าคร้าม

     ไม่เล็กน้อยไปกว่าปักษาอื่นเลย

     จงขึ้นเพลงพิณเถอะ และร่วมร้องกับฉัน

     เราจะร้องบทเพลงแห่งทะเลและโตรกผา

     พระจอมปลอมทั้งหลายตายหมดแล้ว

     พวกมันนอนอยู่นั่นไง

     บนแก่งเกาะเล็ก ๆ ในทะเลที่ถูกลืม

     และเขา-ผู้ปลิดชีพพวกมันก็นั่งบนบัลลังค์ของเขาเอง

     เขายังเยาว์นัก

     คราใบไม้ผลิแห่งชีวิตยังไม่ได้มอบหนวดเครารกครึ้ม

     ฤดูร้อนยังหนุ่มแน่นอยู่ในทุ่งนา

     จงขึ้นเพลงพิณเถอะ และร่วมร้องกับฉัน

     ถึงลมหวู่หวิวในราวป่า

     ที่บดขยี้ลำไม้แห้งและกิ่งก้านไร้ใบ

     แต่ก็นำรากแห่งชีวิตให้อิงแอบอบอุ่นในอ้อมกอดของผืนโลก

     ขึ้นเพลงพิณเถอะ แล้วร่วมร้องกับฉัน

     ร้องบทเพลงที่ไม่มีวันตายของชายหนุ่มผู้เป็นที่รักของเรา

     แต่อย่ากระนั้นเลย น้องสาวของฉัน วางมือเสียเถิด

     เก็บพิณนั้นขึ้นเสียดีกว่า

     เราไม่อาจร่ำร้องกับเขาได้ในยามนี้

   เพลงกระซิบเลือนลางของเราไม่อาจเข้าถึงความยิ่งใหญ่ ของเขาได้แม้แต่น้อย

     และไม่อาจแทงทะลุเข้าในคลังความเงียบของเขาได้เลย

     วางพิณนั่นลงเถิด แล้วมานั่งใกล้ ๆ ฉันนี่  

     ฉันจะบอกเธอว่า เขาเคยว่ากระไร           

     และจะเล่าให้เธอฟังว่า เขาเคยทำอย่างไร 

   เพราะเสียงสะท้อนของเขาลึกล้ำด่ำดื่มยิ่งกว่าความปรารถนาของเรามากนัก